Cześć! Jak już zapewne wiecie, do naszej szkoły jakiś czas temu zawitał język hiszpański. Co nieco sobie o nim opowiedzieliśmy tutaj i tutaj, ale czy wiemy na temat tego języka wystarczająco dużo? Czasem wiedza na temat języka i kultury krajów, w których owym językiem się posługują, potrafi przekonać nas do tego odważnego kroku naprzód – decyzji o podjęciu nauki języka obcego.
Język hiszpański to język wywodzący się z rodziny romańskiej języków indoeuropejskich. Współcześnie wiele wzorców literackich wywodzi się ze średniowiecznego języka kastylijskiego – co ciekawe, po dziś dzień język hiszpański nazywany jest językiem kastylijskim na terenie Hiszpanii. Powodem jest ogromna różnorodność tego języka oraz chęć odróżnienia go od innych używanych języków w Hiszpanii. Według uchwały z roku 1978, język kastylijski został hiszpańskim językiem urzędowym. Jednakże, pozostałe języki hiszpańskie są również językami urzędowymi w odpowiednich wspólnotach autonomicznych, zgodnie z ich statutami (art. 3 ust. 2 Konstytucji Hiszpanii). Do kategorii owych „pozostałych języków hiszpańskich” zalicza się:
- aragoński (maño) w Aragonii
- aranejski w Dolinie Aran
- asturyjski (bable) w Asturii
- baskijski (euskara) w Baskonii i Nawarze
- estremadurski w Estremadurze
- galicyjski w Galicji, Eo Navii, El Bierzo i Dolinie Jalamy
- kantabryjski (montañés) w Kantabrii
- kataloński w Katalonii, La Franji i na Balearach
- leoński w Leonie
- portugalski (luzytański) w Olivenzie
- walencki w Walencji i El Carche.
Jak widzicie jest ich całkiem sporo.
Język hiszpański, podobnie jak cała rodzina języków romańskich, znajdował się pod silnym wpływem łaciny. Na początku była to łacina nazywana wulgarną, czyli mowa ludu – żołnierzy, kupców, a z czasem zwykłych chłopów, którzy osiedlili się w rzymskiej prowincji Hiszpanii na Półwyspie Iberyjskim. Język tubylców zaczął mieszać się z językiem przyjezdnych, wiele łacińskich nazw źle wymawiano, a jeszcze gorzej zapisywano. Hiszpania była ponadto podzielona na mniejsze części – czego efektem są dzisiejsze regionalne mowy. Po upadku Rzymu w V wieku, miejscowe mowy zaczynają rozwijać się własnymi torami, ponieważ klasyczna łacina traci swą dominującą pozycję. VIII wiek i inwazja muzułmańska wprowadza kolejne zmiany. Powstaje pięć głównych wersji języka znanego jako Romance – kataloński, galicyjsko-portugalski, aragoński, asturleoński i kastylijski. Te trzy ostatnie doczekały się asymilacji, w wyniku której powstał język hiszpański.
Samo słowo hiszpański – español, według Hiszpańskiej Akademii Królewskiej pochodzi od występującego w dialekcie prowansalskim słowa espaignol, a to z kolei od łacińskiego Hispaniolus – odnoszący się do prowincji Hispania.
Español czy castellano?
Mogliście już wcześniej spotkać się z tymi dwoma nazwami języka hiszpańskiego. W gruncie rzeczy obie te nazwy są poprawne, a to w zależności od regionu usłyszymy inne określenie. W większości krajów hiszpańskojęzycznych Ameryki Południowej używa się nazwy castellano, podobnie jak w Hiszpanii. Natomiast w Ameryce Środkowej, Meksyku i na Karaibach bardziej przyjęta jest nazwa español.
Chcielibyście wiedzieć więcej? Już teraz zapraszam was do lektury wpisu w przyszłym tygodniu, w którym omówimy bliżej język hiszpański, zahaczymy o zjawiska kulturowe oraz wspólnie zastanowimy się nad zjawiskiem popularności tego języka.
Przysłowie
Al mal tiempo, buena cara.
Polski odpowiednik to: Dobra mina do złej gry. To przysłowie jest jak najbardziej na czasie. Kto z nas nie musi robić dobrej miny do złej gry w obecnej sytuacji panującej na świecie?
Hasta luego
Dan
Jeżeli macie jakieś pytania SKONTAKTUJCIE się z nami!
Sprawdźcie naszą najnowszą OFERTĘ kursów stacjonarnych!
Preferujecie naukę online? Zapraszamy! [KLIK]
Źródła:
https://www.kandk.edu.pl/skad-pochodzi-jezyk-hiszpanski/
Materiały własne
